200 km aan wandelpaden, ongerepte natuur, traditionele dorpjes en prachtige nationale parken: dit alles vind je in de Albanese Alpen (ook bekend als Prokletije). Laat me je meenemen op een alpiene reis in het westen van het Balkanschiereiland.
Prokletije is zeker een van de laatste bergen in Europa die nog niet volledig is ontdekt, een van de meest afgelegen en romantische plekken in Europa.

"Alle bergen aan de ene kant, Prokletije aan de andere."
Servisch gezegde
Dit is misschien een beetje overdreven, maar er zit zeker een kern van waarheid in de citaten. De reis van Midden-Europa naar deze "andere" bergen volgt de Kroatische Adriatische kust in zuidelijke richting naar deze prachtige bergketens die behoren tot de Dinariden of Dinarische Alpen. Deze strekken zich uit over grote delen van de westelijke Balkan en bereiken hun zuidoostelijke einde bij de grens tussen Montenegro en Albanië.
Reizigers vinden de beste hoteldeals in Shkoder door online te boeken op Booking.com. Ik raad aan de kaartfunctie te gebruiken om de beste verblijfplaatsen te vinden.
Booking.comGebruik Viator om vooruit te plannen en die must-see ervaringen en tours in en rond de stad vast te leggen.
GetYourGuideIk raad aan om DiscoverCars te gebruiken om de tarieven voor verschillende auto's bij verschillende dealers te vergelijken.
Discover CarsDe hoogste en ruigste bergen van de Dinariden liggen ook aan deze kant en staan bekend onder verschillende namen. In Montenegro zijn de Servo-Kroatische naam "Prokletije wordt gebruikt, terwijl in Albanië het gebied is genaamd "Bjeshkët e Nemuna".. Beide betekenen "vervloekte bergen"wat verwijst naar de barre leefomstandigheden van de mensen die in het gebied wonen. De meest gangbare naam voor het Albanese deel van het gebergte is de "Albanese Alpen" (Alpet Shqiptare).
Er zijn ook andere regionale namen, zoals "Dukagjin" voor de vele kleinere bergketens en subgroepen. Om niet meer verwarring te veroorzaken dan nodig is, zal ik schrijven over de Albanese Alpen als we het over het Albanese deel hebben, en anders volgen we het voorbeeld van veel buitenlandse bezoekers die de bergen van beide landen samenvatten als Prokletije.
De gelijkenis met sommige kalksteenmassieven in de Alpen is onmiskenbaar, maar bij nader inzien vertoont Prokletije enkele verschillen vanwege de zuidelijker en afgelegen ligging en de andere geologie.
Er zijn nog steeds geen berghutten die ver boven de valleien liggenen in plaats daarvan zijn er nog steeds grote gebieden van echte wildernis waar grote zoogdieren zoals beren, wolven en lynxen veel leefgebied vinden.
De ongerepte natuur maakt de steilte en omvang van de Prokletije bergen bijzonder indrukwekkend. Hoewel ze geen extreme hoogten bereiken (de hoogste berg is Jezerca op 2694 meter), de dalen zijn diep ingesneden dankzij de gletsjers uit de ijstijd en de hoogteverschillen naar de toppen zijn groot.
Er zijn geen grote steden in de Albanese Alpen. Er zijn echter een paar dorpen die je niet mag missen, niet in het minst omdat je het volgende zult vinden gezellige pensions en kleine hotels daar waar je kunt overnachten tussen wandelingen door.
Het dorp Theth, dat kan terugkijken op een lange geschiedenis, ligt in de westelijk deel van de Albanese Alpen. In dit gebied zijn sporen gevonden van nederzettingen uit het paleolithicum. Er wonen minder dan 100 mensen in Theth zelf en zij richten zich voornamelijk op het bieden van gastvrijheid en accommodatie voor gasten en vakantiegangers.

De ligging van het dorp maakt het een ideaal startpunt voor wandelingen. Het dorp wordt omringd door vier bergen, elk minstens 2000 meter hoog, waaronder Jezerca, de hoogste berg van Albanië. Zoals veel nederzettingen in de omgeving is Theth een zogenaamde verspreide nederzetting. Dit betekent dat de huizen langs de vallei soms ver uit elkaar staan. Het eigenlijke centrum van het dorp ligt waar de brug is.
Het Albanese dorp Valbona is slechts ongeveer een dagreis van Theth. Valbona is ook een verspreide nederzetting, dus de focus ligt ook op de unieke natuurlijke omgeving. Hier kun je weelderige alpenweiden, bergmeren en een breed scala aan wandelmogelijkheden verwachten. De nabijheid van het dorp Theth kan onder andere gebruikt worden voor een prachtige wandeling van Theth naar Valbona.

Iets verder naar het noorden en op een beduidend grotere hoogte (1.100 meter) dan Valbona ligt Vermosh, de noordelijkste dorp in Albanië. Deze plek is bijzonder charmant omdat het erg afgelegen ligt en alleen toegankelijk is via twee bergpassen. De lokale bevolking zorgt liefdevol voor haar gasten. Omdat de inwoners bijna uitsluitend van de landbouw leven, kun je je hier verheugen op heerlijke lokale specialiteiten.
Het dorp Plav, met een bevolking van ongeveer 3.700 mensen, ligt aan de Montenegrijnse kant van de Albanese Alpen. Het ligt op een hoogte van 945 meter en wordt omringd door dicht groen en indrukwekkende natuurlijke schoonheid.

Plav ligt direct aan de gelijknamig meerwaar een zwemsteiger toegang biedt. Vanaf hier heb je een fantastisch uitzicht op de omliggende bergen en kun je zonnebaden of een verfrissende duik nemen. Plav is ook een geweldige startpunt voor wandelingen in ProkletijeHier komt ook de wandelroute Peaks of the Balkans langs.
De Albanese Alpen hebben ook twee belangrijke toeristische valleien: de Theth Vallei en de Valbona Vallei. Door de complexe topografie van de bergen liggen de twee belangrijkste steden Theth en Valbonë elk op enkele uren reizen, hoewel ze hemelsbreed nauwelijks 50 kilometer van Shkoder liggen. Deze stad aan de zuidwestelijke voet van de bergen is het centrale startpunt, met veel overnachtingsmogelijkheden, touroperators en bevoorradingsfaciliteiten.
Het landschap van de Albanese Alpen is gevarieerd en aantrekkelijk, zelfs buiten de twee "hoofddalen". Verder naar het noorden, aan de grens met het land, vertakken andere lange en diepe valleien zich vanaf het Skadarmeer in de bergen. Ze zijn nauwelijks bekend, maar des te indrukwekkender met hun droge mediterrane landschappen. De enorme rotsmassa's en kloven zouden een geweldige achtergrond vormen voor elke western. Misschien is het vanwege hun ietwat ruige en harde uitstraling dat ze alleen dienen als doorgangsgebied, dat afgezien van de goed ontwikkelde doorgaande wegen nauwelijks toeristische ontwikkeling kent.

Twee adembenemende uitkijkpunten in dit gebied zijn de Albanese bergpas Hani e Hotit en het rotsbalkon Grlo Sokolovo, die vanuit de Montenegrijnse hoofdstad Podgorica in een tot twee uur met de auto en te voet te bereiken zijn.
De Albanese Alpen worden naar het zuiden toe zo labyrintisch en ruig dat het echt moeilijk is om er je weg te vinden. De zuidelijke rand van dit ontoegankelijke landschap wordt gevormd door de fjordachtig Koman stuwmeerdie damt de Drini rivier af om een meer te vormen met vele takken, tussen vele hoge rotsachtige riffen en pieken.

Op het stuwmeer leggen autoveerboten een deel van de hoofdroute van Shkoder naar Valbona af in iets minder dan drie uur. De alternatieve route zonder veerboot bespaart geen tijd, omdat deze in een grote boog over zeer slechte en bochtige bergwegen voert.
Naast de veerboot varen er ook excursieboten op het Komanmeer, voornamelijk naar Shala Rivier Strand.

Dit witte kiezelstrand aan de koele bergrivier ligt aan het einde van een dramatisch mooie zijarm. Het ontwikkelt zich momenteel van een afgelegen natuurlijk juweeltje tot een mix van kermis en Bacardi-reclame.
De vele mooie plekken komen overeen met vele mogelijke trektochten. Er moet echter worden opgemerkt dat veel van de "paden" die op kaarten zijn aangegeven slechts sporen zijn van oude herders- en handelsroutes die pas onlangs zijn bewaard en gemarkeerd voor toeristisch gebruik, als ze dat al zijn.

De Valbona Pas (1795 m) van Theth of Valbona en de Pejespas (Qafa e Pejës, 1710 m) vanuit Theth worden aanbevolen als kennismakings- en overzichtstochten met een "alpine standaard". Dankzij de gedetailleerde beschrijvingen in de populaire wandel-apps en de goede bewegwijzering zijn ze ook geschikt voor minder ervaren wandelaars en nieuwkomers in het gebied.

Voor degenen die op zoek zijn naar een ervaring van een week in de omgeving is er het Pieken van de Balkanroute192 km lange route die zich uitstrekt over 3 landen - Albanië, Montenegro en Kosovo. Een uniek buitenavontuur en een onvergetelijke culturele ervaring.
Een gebied waar oude paden elkaar verbinden afgelegen gebieden. De epische tocht voert door dorpen die door strikte grenzen van elkaar gescheiden zijn en versterkt zijn met bunkers gebouwd gedurende twee generaties tijdens de communistische heerschappij in Joegoslavië en Albanië. Het kronkelt door weiden, bergtoppen, meren en bossen en is een van de meest gevarieerde wandelroutes ter wereld. De uitzichten en paden wisselen van rotsachtige paden en kale bergtoppen tot bloem- en plantenrijke weiden waar de natuur haar gang is gegaan.
Als je weinig ervaring hebt met wandelen en bergbeklimmen, maar toch grote ambities hebt, kun je het beste aansluiten bij lokale gidsen of georganiseerde groepen. Als je op eigen houtje door de diepten van de Prokletije reist, ben je echt op jezelf aangewezen. Het is nog steeds een afgelegen grensgebied met meestal onbegaanbaar terrein, geen netwerkdekking, snel veranderend weer en weinig water, omdat het meeste wegsijpelt in de karst.
Omdat alleen de hoofdroutes duidelijk en correct gemarkeerd zijn, is een GPS-apparaat met een voldoende opgeladen batterij en zorgvuldig geplande tracks essentieel. Lange tochten gaan gepaard met overnachtingen in tenten of bivakken, waarbij je je in het leefgebied van beren en wolven bevindt. Het is daarom geen slecht idee om voorzorgsmaatregelen te nemen, zoals het verpakken van voedsel in geurdichte verpakkingen.
Hulp bij problemen is een kwestie van geluk; er bestaat wel een georganiseerde bergreddingsdienst, maar die is lang niet zo goed gestructureerd of uitgerust als in de Alpen.
Dit is niet bedoeld om ongerustheid te veroorzaken, maar eerder om duidelijk te maken dat lange tochten in de Prokletije automatisch ook veeleisende tochten zijn, waarbij je je altijd bewust moet zijn van "points of no return" en onomkeerbare stappen moet vermijden die je in de Alpen wel zou riskeren.
Een andere wandeloptie is het voltooien van een etappe van de Via Dinarica. Deze langeafstandswandelroute is in totaal 2000 kilometer lang, leidt over het hele Balkanschiereilandonder andere door de Albanese Alpen en over de Jezerca. De etappe die je kunt lopen begint in Theth en loopt helemaal door tot in Kosovo. Je kunt dus delen van een lange wandelroute lopen tijdens je bezoek aan Prokletije.
Een van de twee bergen die we aanraden om hier te beklimmen is de hoogste berg van Albanië, Jezerca. Met zijn 2.694 m torent hij imposant boven de rest van het gebergte uit, waardoor het een populaire plek is voor avonturiers. Jezerca bestaat voornamelijk uit kalksteen en biedt nauwelijks vruchtbare grond, dus je zult hier weinig tot geen begroeiing zien. De rotsreus is daarom meer geschikt voor ervaren bergbeklimmers. Omdat Jezerca dicht bij de Montenegrijnse grens ligt, kun je vanaf daar vertrekken of vanuit de dorpen Theth of Valbona.
Als je weinig tijd hebt of de voorkeur geeft aan korte tochten, vind je meer in Theth dan in Valbona of de Montenegrijnse valleidorpen, waar de uitzichtpunten en natuurschoon verder weg liggen.
De volgende korte en lonende tours zijn hier beschikbaar:

De kerk is een veelbezochte en mooie plek met een prachtig uitzicht op de vallei en de spectaculaire bergomgeving. Vanaf het toeristencentrum is het ongeveer 15 minuten lopen stroomafwaarts naar het oude dorpscentrum met de kerk.

De waterval, die ongeveer 20 meter hoog is, is een echte traktatie met een prachtig uitzicht over de Theth vallei. In de zomer is het een populaire plek voor zonaanbidders en zwemmers. Het is een goed uur lopen vanaf Theth of een goed half uur lopen vanaf de weg naar Ndërlysaj.
De wandeling naar het "Blauwe Oog", een diepblauwe bergbron omringd door watervallen verborgen in weelderige bosnatuur, duurt maar iets langer. De aanblik verleidt je om erin te springen, maar nadat je je hand erin hebt gestoken, laten de meeste mensen het hierbij. Een beschrijving van de route met foto's is te vinden op Wikiloc.
Je kunt ook naar het dorp Ndërlysaj rijden en je auto daar parkeren om de wandeling in te korten. De wandeling vanuit Ndërlysaj duurt ongeveer 1,5 tot 2 uur zonder pauze bij de bron.
Een reis naar de Albanese Alpen is op veel verschillende manieren mogelijk. Ik zal hier alles samenvatten wat je moet weten voor je vakantie in Albanië.
Omdat de regio nauwelijks ontwikkeld is, is het vooral de moeite waard om in de zomer te reizen. Dit komt doordat sommige dorpen in de winter zelfs leeg zijn, omdat er door de slechte infrastructuur geen bevoorrading kan worden gegarandeerd. De beste maanden om de Albanese Alpen te bezoeken zijn daarom Juni tot september/oktober. Dan is het weer het zachtst en zijn de meeste accommodaties open.
Het meest gebruikelijke punt om je reis naar Prokletije te beginnen is Shkoder. Vanaf hier kunt u rij in drie uur naar Theth of neem de veerboot naar Valbona. Als je met het vliegtuig wilt reizen, kun je kiezen uit twee luchthavens:
Er zijn enkele verharde wegen in de bergen, maar de meeste mensen reizen op voet. Als je de Albanese Alpen niet op eigen houtje wilt verkennen, is het de moeite waard om een rondleiding met gids te boeken - dan word je soms comfortabel per shuttle naar je volgende bestemming gebracht.
Je kunt in de Albanese Alpen altijd accommodatie vinden in de dorpen en steden, die meestal idyllisch gelegen zijn in valleien en langs rivieren. De hotels en guesthouses worden vaak gerund door de lokale bevolking, waardoor je een direct inzicht krijgt in de cultuur en het leven van de lokale bevolking.
Het hele Montenegrijnse deel van de Prokletije is sinds 2009 een nationaal park, waar een toegangsprijs van €10 en een dagelijkse verblijfsprijs van €5 wordt geheven (vanaf zomer 2024). Wild kamperen is officieel niet toegestaanmaar wordt getolereerd als je je tent ver genoeg boven de valleien opzet.
Aan de Albanese kant is het hele kerngebergte ook uitgeroepen tot een nationaal park (NP Valbonatal en NP Theth). De regelgeving wordt hier echter nauwelijks gecontroleerd en geïmplementeerd. Dit heeft voordelen zoals vrije toegang en vrij verkeermaar mag niet verkeerd begrepen worden als een uitnodiging om zich op een milieuonvriendelijke manier te gedragen.
Zelfs voor lokale experts zou het moeilijk zijn om een keuze te maken uit de vele waardevolle en bijzonder mooie plaatsen. Hier is een nogal willekeurige en zeker onvolledige poging van een (niet echt) lokale expert:

Als de hoogste berg in de Prokletije en in AlbaniëDeze machtige piramide is een populaire bestemming voor fitte alpiene wandelaars. De top kan worden bereikt vanuit de Albanese Valbona-vallei in een uitdagende, 10 uur durende dagtocht.

Deze unieke, tegelijkertijd massieve en delicate rotstorens reiken tot 1000 meter tussen de Grebaje- en Ropojana-vallei. De eenvoudigste manier om hun pracht te bewonderen is door de Grebaje vallei in te rijden, waar je ze vanaf de valleibodem kunt zien. Vanaf de ingang van het nationale park wandel je vervolgens naar het kleine zijdal van Valušnica en, afhankelijk van je tijd en neiging, naar de gelijknamige top op 1879 meter (foto's en GPX-track zijn te downloaden voor ingelogde gebruikers op Wikiloc). Daar kun je het "klassieke" panorama van Karanfili zien, een van de topmotieven van de Prokletije en de hele Balkan.

Deze grote en steile rotspiek is duidelijk zichtbaar vanuit Theth en is daarom een van de bekendste toppen in de Prokletije. Tijdens een dagwandeling vanuit Theth kun je de berg van dichtbij en vanuit verschillende hoeken bewonderen. De top is voorbehouden aan ervaren klimmers.
De beschermer van de Valbonavallei is niet een van de hoogste bergen, maar hij is wel bijzonder indrukwekkend met zijn steilte, kracht en onbeschutte ligging direct boven Valbona. Zonder klimuitrusting is de top alleen toegankelijk voor doorgewinterde bergbeklimmers.
Als je de pittoreske GrebajevalleiJe ziet aan de linkerkant op de top van de bergkam een rotspoort die eruitziet als twee kussende katten - precies zo. Een merkwaardig gezicht.
Nog vreemder is de aanblik van kleine, hurkbunkers in de bergen. Ze waren bedoeld om bescherming te bieden tegen vijandelijke aanvallen, die vooral bestonden in de verbeelding van de Albanese autocratische heerser Enver Hoxha. Diverse voorbeelden zijn te vinden op de wandelroute van Theth over de Pejespas richting de grens en Vusanje.

De eerste verschijnen na iets minder dan een uur lopen aan de kant van de gevlochten beekbedding. De volgende verschijnen pas na de steile beklimming van de pas, maar ze bevinden zich in een echt dromerig berglandschap.
Het unieke karakter van de regio Prokletije komt ook voort uit haar bewogen geschiedenis. Dit deel van de Balkan is altijd een contactpunt en een smeltkroes geweest voor verschillende culturen uit het Westen en het Oosten. Af en toe was het ook een brandpunt waar onverzoenlijke belangen botsten.
Belangrijk handelsroutes doorkruisten de regio in de oudheid. In de 2e eeuw voor Christus groeide Rome uit tot de sterkste macht, bouwde wegen en bruggen en bevorderde de handel. Na de val van Rome Slaven, Byzantijnen en Serviërs de overhand kreeg. In de 15e eeuw werd de Ottomansdie oorspronkelijk uit het huidige Turkije kwamen, namen het gebied op in hun uitgestrekte rijk. Ze regeerden tot 1912.
Tijdens de wereldoorlogen was het gebied verdeeld tussen het nu onafhankelijke Albanië, het Koninkrijk Joegoslavië en Italië. Na de Tweede Wereldoorlog was het een deel van Albanië en een deel van de Republiek Joegoslavië. Na het uiteenvallen van Joegoslavië in 1991 werd de oostelijke rand van de Prokletije toegewezen aan Kosovo.
De veranderende grenzen werden meestal getrokken in verre hoofdsteden, over de hoofden van de lokale inwoners heen. Hierdoor werden handelsroutes en familiebanden vaak afgesneden.
Gedurende de hele communistisch tijdperk, Prokletije was een militair verboden gebied, doorkruist door de zwaarbewaakte grens tussen het volledig geïsoleerde Albanië van dictator Hoxha en de al even paranoïde Joegoslavië van dictator Tito. Afgezien van lokale herders mochten burgers het gebied niet betreden. Een paar bergbeklimmers met speciale vergunningen hadden het privilege om het massief vanaf de Joegoslavische (Montenegrijnse) kant te betreden. Bergbeklimmen als privilege voor streng geselecteerde atleten was niet alleen hier gebruikelijk, maar in alle socialistische landen.
Pas in 2005 versoepelde de situatie zodanig dat de grensbeperkingen werden opgeheven en de eerste West-Europese bergbeklimmers de Prokletije konden ontdekken. In de valleien ontwikkelden zich toeristische faciliteiten, terwijl er in de bergen nog maar weinig tekenen van menselijke aanwezigheid zijn. Uitzonderingen zijn de belangrijkste wandelpaden zoals de Pieken van de Balkanroute en enkele voormalige militaire posten die dienen als tijdelijke schuilplaatsen voor herders.